یکی از موضوعاتی که هنوز به طور کامل و دقیق شناخته نشده است و سئوالات بسیاری در مورد آن وجود دارند، فرایند برنامه ریزی حرکتی است. نتایج تحقیقاتی که با استفاده از روش پیش نشانه کردن پارامتر انجام شده اند، مبین ارتباط بین زمان واکنش(RT)، تعداد و نوع پارامترهای پیش نشانه شده هستند. ولی در خصوص تفاوت اثر پیش نشانه پارامترهای گوناگون بر RT، توضیحات متفاوتی وجود دارد. تحقیق حاضر، به منظور آزمون این فرضیه انجام شد که RT، تابع میزان همپوشی بازنمایهای نورونی عضلات در قشر حرکتی مغز است. یک طرح تحقیقاتی سه عاملی آمیخته، روی 16 دانشجوی داوطلب (8 مرد و8 زن(، غیرورزشکار راست دست در دامنه سنی 20 تا 25 ساله اجرا شد. آزمودنیها پنج جلسه در روزهای متوالی، مجموعا 2400 کوشش (هر جلسه 4 دسته 120 کوششی) را با وضعیتهای دارای میزان همپوشی متفاوت، روی دستگاه پیش نشانه کردن پارامتر انجام دادند. تمرین مورد نظر به تولید نیروی ایزومتریکی معین (3 یا 6 کیلوگرم) به سمت داخل یا خارج، با اندام فوقانی راست یا چپ با حداکثر سرعت و دقت ممکن پس از ارایه پیش نشانه ها و محرک نیاز داشت. زمان واکنش آزمودنیها در سطوح متفاوت متغیر مستقل، با استفاده از روش آماری تحلیل واریانس سه عاملی (میزان همپوشی × جنس× جلسه) و با سنجشهای مکرر دو عامل (میزان همپوشی و جلسه) تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان دادند که در این تکلیف، RT تابعی از میزان همپوشی بازنمایهای عضلانی در قشر حرکتی بود (P<0.05). این یافته ها، با نظریه تجمع سلولی قشر در مورد برنامه ریزی حرکتی (ویکنز و همکارانش، (1994 همخوانی داشتند. اثر اصلی جنس بر RT معنادار نبود (P>0.05)، ولی اثر متقابل میزان همپوشی و جنس، همچنین اثر اصلی جلسه معنادار بود ((P<0.05. نتایج با استفاده از نظریه تجمع سلولی قشر، مورد بحث قرار گرفتند.

تحریک الکتریکی عمقی مغز روشی است که به کمک آن می توان نواحی عمقی مغز را تحریک کرد و به دو صورت تهاجمی و غیرتهاجمی انجام می شود. در تحریک عمقی مغز با رویکرد تهاجمی، برای دست یابی به عمق مورد نظر تحریک، الکترودها توسط عمل جراحی در داخل مغز کاشته می شود. از شایع ترین عوارض این روش می توان به خون ریزی داخل جمجمه اشاره کرد. یکی از تکنیک های جای گزین، استفاده از تحریک عمقی مغز با رویکرد غیرتهاجمی به روش تداخل زمانی است. در تحریک تداخل زمانی، تداخل سازنده ی دو میدان الکتریکی ایجاد شده توسط دو جریان سینوسی فرکانس بالا، باعث تقویت شدن تحریک در عمق مشخصی از مغز می شود. هدف این پژوهش بررسی و تحلیل کیفی و کمی­ اثر تحریک تداخل زمانی روی قشر حرکتی اولیه ی مغز رت است. بدین منظور از یک دستگاه تحریک کننده ی 4 کاناله استفاده شده است. نحوه ی انجام آزمایش به این صورت بوده که پس از بی هوشی رت با ماده ی اورتان، تحریک به صورت فراجمجمه­ای توسط پیچ اتصال الکترود که روی جمجمه قرار گرفته اعمال شده و نتایج آن به صورت کیفی و کمی در حوزه ی زمان، فرکانس و مکان ارزیابی شده است. برای کمی سازی نتایج از یک سنسور شتاب­سنج سه محوره برای ثبت حرکات دست راست استفاده شده است. نتایج نشان داده که به ازای تغییر در پارامترهای تحریک (شدت جریان تحریک، اختلاف فرکانس و نسبت جریان های دو الکترود) ناحیه ی تحریک در داخل دو نیم کره ی مغز و به دنبال آن دامنه ی حرکت ایجاد شده در دست راست تغییر کرده است. هم چنین ارتباط میان اختلاف فرکانس تحریک زوج الکترود با دامنه ی حرکت ایجاد شده در دست راست با استفاده از یک رگرسور چندجمله ای مرتبه ی 3 مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته است.

مطالعه حاضر با هدف مقایسه اثر تحریک الکتریکی مستقیم مغز از قشر بینایی و حرکتی بر یادگیری مهارت پرتاب آزاد بسکتبال انجام گرفت. در این مطالعه نیمه تجربی با طرح تحقیق اندازه گیری تکراری، 45 دانشجوی دختر مبتدی در پرتاب آزاد بسکتبال به صورت هدفمند انتخاب شدند، و به صورت تصادفی در سه گروه 15 نفری تمرینات تحریک الکتریکی مغز از قشر حرکتی، تحریک الکتریکی مغز از قشر بینایی و تحریک ساختگی قرار گرفتند. شرکت کنندگان در پیش آزمون به اجرای 15 پرتاب آزاد بسکتبال پرداختند. مرحله مداخله در شش روز متوالی انجام گرفت که در هر روز ابتدا تحریک الکتریکی مغز از قشر حرکتی (آندC3 وکاتدFp2)، قشر بینایی (آندOz وکاتدCz) و تحریک ساختگی انجام می گرفت و سپس شرکت کنندگان به اجرای 15 پرتاب آزاد بسکتبال می پرداختند. در آخرین جلسه پس آزمون اجرا شد. یک هفته و 21 روز بعد از مرحله پس آزمون، به ترتیب مرحله یادداری کوتاه مدت و بلندمدت انجام گرفت. داده ها به روش تحلیل واریانس مرکب تحلیل شد. نتایج نشان داد که تحریک الکتریکی مغز از قشر حرکتی (547/0= η 2، 0001/0=sig، 908/16=F) و قشر بینایی (346/0= η 2، 001/0=sig، 410/7=F) موجب بهبود پرتاب آزاد بسکتبال شد. دیگر نتایج نشان داد که تحریک الکتریکی مغز از قشر حرکتی در مقایسه با قشر بینایی موجب بهبود بهتر پرتاب آزاد بسکتبال شد (05/0 p <). به طور کلی نتایج مطالعه حاضر نشان داد که تحریک الکتریکی مستقیم جمجمه ای از قشر حرکتی در موارد مقتضیات زمانی می تواند به عنوان روش تمرینی جدید در کنار تمرین بدنی در بهبود بهتر مهارت پرتاب آزاد بسکتبال موثر باشد.

مقدمه هدف مطالعه حاضر مقایسه اثر تحریک الکتریکی مستقیم فراجمجمه ای قشر حرکتی و بینایی بر حافظه کاری و عملکرد حرکتی کودکان دختر با اختلال هماهنگی رشدی بود. مواد و روش ها در این مطالعه شبه آزمایشی با طرح تحقیق پیش آزمون-پس آزمون و دوره پیگیری 1 و 42 روزه، 48 دختر دارای اختلال هماهنگی رشدی با دامنه سنی 7 تا 10 سال انتخاب شدند. آن ها به صورت تصادفی در 4 گروه 12 نفری شامل تمرینات tDCS قشر حرکتی، tDCS قشر بینایی، تحریک ساختگی و کنترل قرار گرفتند. شرکت کنندگان در پیش آزمون به اجرای 3 آزمون حافظه کاری و 10 مهارت پرتاب کردن و گرفتن پرداختند. مرحله مداخله در 5 روز متوالی انجام گرفت. در هر روز، تحریک الکتریکی مغز از قشر حرکتی (آند C3 و کاتد Fp2)، قشر بینایی (آند Oz و کاتد Cz) و تحریک ساختگی انجام می گرفت. شرکت کنندگان به اجرای 3 آزمون حافظه کاری و 10 مهارت پرتاب کردن و گرفتن می پرداختند. در آخرین جلسه، پس آزمون اجرا گردید. 1 روز و 42 روز بعد از مرحله پس آزمون، به ترتیب مرحله پیگیری کوتاه مدت و بلند مدت انجام گرفت. یافته ها نتایج ماندگاری حافظه کاری و عملکرد حرکتی کودکان دختر دارای اختلال هماهنگی رشدی در آزمون های پیگیری کوتاه مدت و بلند مدت را نشان داد. با این وجود، بین اثر تحریک الکتریکی مستقیم فراجمجمه ای قشر حرکتی و بینایی بر حافظه کاری و عملکرد حرکتی تفاوت معنی داری یافت نگردید. نتیجه گیری تحریک الکتریکی مستقیم فراجمجمه ای قشر حرکتی و قشر بینایی به طور معنی داری حافظه کاری و عملکرد حرکتی کودکان دختر با اختلال هماهنگی رشدی را بهبود می بخشد.

مقدمه: تحریک جریان مستقیم جمجمه ای یک تکنیک غیرتهاجمی است که جهت تغییر فعالیت قشر مغزی استفاده می شود. این شکل از جریان قادر به القاء تغییراتی در فعالیت الکتریکی درون و بیرون نرون ها است که منجر به تغییر پتانسیل استراحتی غشاء و در نتیجه اصلاح کارآیی سیناپس عصبی می شود. از این رو، هدف این مطالعه بررسی تاثیر تحریک جریان مستقیم فراجمجمه ای(tDCS) قشر حرکتی بر اجرای قدرتی و استقامتی آزمودنی های سالم دانشگاهی بود. مواد و روش ها: 10 آزمودنی مرد جوان و سالم(سن 41/1± 23/21 سال) به صورت داوطلبانه در تحقیق حاضر شرکت نمودند. در جلسه اول، آشناسازی، اندازه گیری یک تکرار بیشینه و اندازه های آنتروپومتریک اجرا شد. سپس در یک جلسه، 4 نوبت با 90 درصد یک تکرار بیشینه تا واماندگی را برای بازکننده های زانوی راست بر روی دستگاه جلو پا و در جلسه دیگر با فاصله 72 ساعت سه نوبت با 70 درصد یک تکرار بیشینه تا واماندگی برای عضلات تاکننده آرنج راست بر روی دستگاه لاری را انجام دادند. زمان استراحت بین نوبت ها در فعالیت عضلات بازکننده زانو 3 دقیقه و برای فعالیت عضلات تاکننده آرنج90 ثانیه بود. هم زمان فعالیت الکتریکی عضلات درگیر و تعداد تکرارهای انجام شده در هر نوبت نیز ثبت شد. بلافاصله، پس از اتمام کل نوبت های هر فعالیت، تحریک آندی(2 میلی آمپر به مدت 15 دقیقه) و ساختگی(2 میلی آمپر به مدت 15 دقیقه که پس از 30 ثانیه تحریک قطع شد) برای هر فعالیت در دو جلسه متفاوت به صورت طرح تصادفی متقاطع بر جمجمه آزمودنی ها به کار گرفته شد. الکترودها(آند و مرجع) به یک دستگاه تحریک جریان ثابت با برون ده بیشینه 10 میلی آمپر متصل شد. بلافاصله پس از اعمال tDCS آزمودنی ها، دوباره آزمون های ابتدایی را اجرا نمودند و فعالیت الکتریکی عضلات درگیر و تعداد تکرارها در هر دور مجددا ثبت شد. جمع آوری داده های دامنه سیگنال EMG با استفاده از دستگاه الکترومایوگرافی با فرکانس 2000 هرتز انجام شد. یافته های پژوهش: تعداد تکرارها(P=0. 001) و حجم کار قدرتی انجام شده(P=0. 001) در گروه تحریکی افزایش معناداری را در مقایسه با گروه ساختگی نشان داد. تعداد تکرارها(P=0. 855) و حجم کار استقامتی انجام شده(P=0. 875) در دو گروه تفاوت معناداری را نشان نداد. نتایج فعالیت الکتریکی عضله راست رانی(P=0. 197)، پهن جانبی(P=0. 363)، پهن داخلی(P=0. 227) و دوسر بازویی(P=0. 078) تفاوتی را در قبل و پس از مداخله بین دو گروه نشان نداد. بحث و نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان می دهد که یک جلسه تحریک tDCS آندی منجر به افزایش قدرت عضلات بازکننده زانو می شود اما تاثیری بر اجرای استقامتی عضلات تاکننده آرنج ندارد که می تواند ناشی از موقعیت الکترودی استفاده شده در این تحقیق باشد. هم چنین یک جلسه tDCS آندی بر فعالیت الکتریکی عضلانی در هیچ کدام از اجراهای قدرتی و استقامتی تاثیر معناداری ندارد.

واسط مغز-کامپیوتر سیستمی است که بر اساس فعالیت عصبی تولید شده توسط مغز عمل می کند و در سال های اخیر مورد توجه بسیاری از محققان قرار گرفته است. این واسط ها مستقل از مسیر خروجی متداول اعصاب محیطی و ماهیچه ها بوده و به دلیل توانایی آن ها در فراهم ساختن بعد جدیدی در ارتباطات و یا کنترل دستگاه برای افراد ناتوان، بسیار حائز اهمیت می باشند. فعالیت عصبی مورد استفاده در واسط مغز-کامپیوتر، می تواند توسط روش های تهاجمی یا غیرتهاجمی مختلفی ثبت شده و توسط الگوریتم های رمزگشایی متفاوتی به سیگنال مطلوب تبدیل گردند، که هر یک نیز کارایی متفاوتی از خود نشان می دهند. در این مطالعه، از 3 موش صحرایی (رت) برای انجام حرکتی شامل فشردن یک کلید و دریافت یک قطره ی آب توسط اهرم متحرک (در صورت انجام صحیح وظیفه) استفاده شده است. با کاشت یک آرایه ی میکروالکترودی 16 کاناله در قشر حرکتی رت ها (به روش تهاجمی)، سیگنال مرتبط با نیروی اعمالی توسط دست، از مغز آن ها در حین انجام وظیفه ثبت شده و به طور هم زمان سیگنال نیروی دریافتی توسط سنسور نیز ذخیره گشته است. با انجام پیش پردازش های لازم روی داده های اسپایک و استخراج نرخ های آتش سیگنال، به عنوان بردار ویژگی، توسط لغزاندن یک پنجره ی گوسی روی قطارهای اسپایک، ورودی های لازم برای الگوریتم رمزگشایی، که در این جا رگرسیون خطی می باشد، به دست آمده است. از دو الگو به عنوان روش های ارزیابی استفاده شده است. الگوی اول، بر مبنای در نظرگرفتن 60% اولیه ی سیگنال به عنوان مجموعه ی آموزشی و 40% انتهایی به عنوان مجموعه ی آزمایشی استوار بوده و مبنای الگوی دوم، برعکس الگوی اول می باشد. از ضریب همبستگی بین بردار ویژگی و سیگنال آموزشی نیروی واقعی استفاده شده است، تا ویژگی هایی با ضریب همبستگی بیش از 3/0 به عنوان ویژگی های مطلوب انتخاب گردند تا کارایی الگوریتم رمزگشایی با اعمال روش انتخاب ویژگی نیز بررسی شود. روش های متعددی برای ارزیابی الگوریتم رمزگشایی وجود دارد، که در این پژوهش از معیار ضریب همبستگی و ضریب تعیین استفاده شده است که اندازه ی آن ها رابطه ی مستقیمی با کارایی روش رمزگشایی دارد. در این مطالعه، همبستگی و ضریب تعیین بین سیگنال نیروی واقعی و سیگنال پیش بینی شده توسط روش رگرسیون خطی، به صورت میانگین در سه جلسه و سه رت، به ترتیب برابر با 56/0 و 2/0 برای الگوی اول و 55/0 و 30/0 برای الگوی دوم می باشد. این نتایج نشان می دهد که با استفاده از نرخ آتش نورون های مغزی، می توان متغیرهای حرکتی مانند نیرو را پیش بینی کرد. هم چنین روش رگرسیون خطی روشی مناسب برای رمزگشایی سیگنال پیوسته ی نیرو می باشد و سیگنال واقعی را به خوبی دنبال می کند.

این مقاله اثرات تحریک قشر حرکتی داوطلبان سالم با استفاده از گرادیانهای معمولی تصویر گیری روی دستگاه  T5.1استاندارد را گزارش می کند. یکنواخت سازی میدان مغناطیسی اصلی با کویلهای مربوط بعد از قرار گرفتن بیمار درون میدان مغناطیسی برای بدست آوردن حداکثر یکنواختی انجام شد. تکنیک تصویر گیری مورد استفاده بر اساس تکنیک گرادیان اکو بوده و پروتکل خاص آن در این پروژه طراحی و پیاده سازی شد. تحریک قشر حرکتی بوسیله حرکت انگشت شست غالب به سمت بالا، پایین، چپ و راست درون یک صفحه پلاستیکی که یک مسیر L مانند درون آن تعبیه شده و با روش تکرار شونده می باشد. تصاویر بدست آمده با این روش با استفاده از برنامه SPM که نرم افزار آماری بکار رفته در بسیاری از آزمایشات MRI و PET در دنیا می باشد، مورد بررسی قرار گرفتند. در خلال تحریک، افزایش سیگنال قابل مشاهده ای (%5-%2) در قشر حسی حرکتی مربوطه، با نسبت s/N بهینه برای اندازه گیری های با اندازه وکسل کوچک (ضخامت برش کم) بدست آمد. تصویر گیری عملکردی با پروتکل طراحی شده ارتباط آناتومیکی افزایش سیگنال با ماده خاکستری قشر حسی حرکتی را بخوبی نشان می دهد. بااستفاده از اطلاعات بدست آمده در این پروژه ، امکان انجام تصویر گیری عملکردی توسط توالی پالس های بهینه شده و دستگاه ‏‏‏‏‏T 1 .5 استاندارد فراهم شده است.

مقدمه و اهداف: تحریک الکتریکی مغز یک تکنیک تحریکی با هزینه پایین است که به خصوص در دهه های اخیر توجه بسیاری از محققین را به خود جلب کرده است. هدف از پژوهش حاضر تعیین تاثیر یک جلسه تحریک جریان مستقیم ترانس کرانیال قشر پیش حرکتی بر کنترل پاسچر ورزشکاران معلول قطع عضو اندام تحتانی می باشد. مواد و روش ها: در پژوهش حاضر، شرکت کننده ها 45 نفر ورزشکاران معلول قطع عضو اندام تحتانی بین سنین 30 تا 45 سال بودند. دو گروه تجربی که در پس آزمون تحت تحریک الکتریکی به مقدار 2 میلی آمپر به مدت 20 دقیقه قرار گرفتند و یک گروه کنترل که تحت تحریک جریان مستقیم ترانس کرانیال شم قرار گرفتند. در هر دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون، گروه آزمون سازمان دهی حسی دستگاه پاسچروگرافی و تحت ارزیابی متغیرهای کینتیک کنترل پاسچر قرار گرفتند. داده ها به وسیله تحلیل واریانس یک راهه به منظور آزمون تفاوت در معناداری متغیرهای استفاده شد و آزمون تعقیبی بونفرونی برای تعدیل سطح معناداری مقایسه های چندگانه استفاده گردید (0/05

نحوه پردازش اطلاعات در قشر اولیه حس تماس (SI) به درستی معلوم نیست. در SI ناحیه 3b عمدتا با هسته VPL تالاموس (حاوی اطلاعات حس دقیق) و ناحیه 2 هم با هسته VPL و هم با هسته PoM تالاموس (حاوی اطلاعات مربوط به حس درد) مرتبط می باشند. در این پژوهش برای روشن نمودن مسیر پردازش اطلاعات لمس دقیق و حس درد ارتباطات قشری- قشری نواحی مختلف SI با استفاده از ردیاب های عصبی مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج این آزمایشات نشان داد که ناحیه 3b تنها با سایر نواحی SI و با کورتکس ثانویه حس تماس (SII) ارتباط دارد در حالیکه ناحیه 2 نه تنها با سایر نواحی SI و SII بلکه با کورتکس حرکتی )ناحیه (4 و کورتکس ارتباطی )ناحیه (5a نیز مرتبط است. با توجه به اطلاعات موجود در مورد ارتباطات تالاموسی- قشری نواحی 3b و 2 و همچنین ویژگی های پاسخی متفاوت نورون های این نواحی به نظر می رسد ناحیه 3b عمدتا مسوول پردازش اطلاعات لمس دقیق و ناحیه 2 مسوول هماهنگی حسی- حرکتی و همگرایی مودالیته های مختلف حسی می باشند.